از برنامه که رسیدم کوله رو گذاشته و نذاشته اومدم سراغ نت. وقتی دیدم نتایج available اعلام شده یه لحظه گفتم بیخیال شم... برم دوش بگیرم، چایی بریزم با آمادگی برم سراغ نمره... اما خب من آدم کم صبریام. خیلی خیلی هم کم صبر. بلاهایی که این کم صبری سر من آورده، بماند...
یک دو سه... شلیک! نمره رو که دیدم انگار طوفان این چند روز یهو آروم شد. آروم. حتی اولش خوشحال هم نشدم، فقط آروم آروم... نمره تافلم شد 89. واسه اثر روانی مثبتی که روم میذاره، گردش میکنم و میگم 90.
روجی فردا صبح گفت: اینم نمرهت... این همه مارو خون به دل کردی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر